Irina werning ( ایرینا ورنینگ )، متولد شهر بوئنوس آیرس ( پایتخت کشور آرژانتین ) است.
کارشناسی اقتصاد از دانشگاه سان آندرس دارد و کارشناسی ارشد تاریخ را نیز در کارنامهی تحصیلی خود دارد. او همچنین کارشناسی ارشد عکاسی فتوژورنالیسم از دانشگاه وست مینستر لندن دارد.
ایرینا، یک عکاس خوشفکر است و در زمینهی مجموعه عکس به درستی کار میکند.
Back to the future نام یکی از پروژههای عکس یکی دوسال اخیر اوست که برای این همین پروژه موفق به دریافت جایزه از Burn Magazine گردید.
او دربارهی اندیشهی خود در رابطه با کارکردن این مجموعه عکس میگوید: عکسهای قدیمی را دوست دارم. در واقع اعتراف میکنم که من یک عکاس فضول هستم. به محض اینکه به خانهی شخصی افراد وارد میشوم شروع به جستجو و فضولی در این رابطه میکنم. فکر میکنم خیلی از ما جذب عکسهای قدیمی میشویم اما من احساسات مردم را نیزمتصور میشوم و فکر میکنم امروزه، آدمهای درون عکس چگونه هستند. به همین منظور حدود دو سال پیش با دوربینم این پروژه را آغاز کردم و مردم را به آیندهشان دعوت کردم.
ایرینا ورنینگ، در آلبومهای شخصی افراد مختلفی جستجو کرده است و در بین آنها عکسهایی را انتخاب کرده است که در ادامه ویژگی این عکسها گفته خواهد شد. سپس از سوژه یا سوژههای عکس دعوت کرده است تا در تکمیل این پروژه او را یاری کنند.
ایرینا، در مقابل عکسی از گذشتهی فرد یا افراد درون عکس، عکسی از زمان حال آنها به ثبت میرساند. اما نحوهی به ثبت رساندنش عجیب است و مخاطب را میخکوب میکند؛ لوکیشن عکس همان لوکیشن سالهای دور است و فرد درون عکس دقیق همان لباسی را بر تن دارد که در آن سالهای کودکی یا جوانی پوشیده است. آرایش موها همان آرایش قدیم است، عینکی که روی چشم است شبیه به همان عینکی است که در روزهای گذشته استفاده میشده است. نوع نگاه، نوع لبخند، نوع ارتباط برقرار کردن با دوربین یا عدم ارتباط برقرار شدن بین عکاس و فرد، متوجه نبودن به حضور دوربین، وسایل و چیدهمان خانه، تم رنگی فضای عکس، شکل خیابانها، نور- سایهها، شکل کلاه روی سر، قابهای روی دیوار، همه و همه همان شکل گذشته را دارد.
اما آدمهای درون عکس، تنها آدمهای درون عکس هستند که آثار تک تک سالهای رفته بر چهرهشان دیده میشود. زمان از دست رفته حتی شکل اندام انسانها تغیر داده است. جوانهای خوش اندام روزهای فراموش شده، حالا گردی از شکستگی و خمودگی بر روی شانههایشان دیده میشود. و پشت صاف و ومغرورانهی جوانی، حالا با خمودگی و تواضع پیری توام شده است. نگاههای ساده و بیآلایش و بیدغدغهی کودکی، جای خود را به اضطرابهای جوانی و ترس از آینده موهوم داده است.
با این حال به بهترین شکل سعی شده است ویژگیهای صورت و حالت آن حفظ شود، حس و حال افراد همان حس و حالی باشد که قبلا از آنها دیده شده است.
عکسهای قدیمی جمعآوری شده، نمونههای زیبایی از عکسهای یادگاری هستند که درون خود احساس زودگذر شادی و زمان حال، مکاشفهی ساده و کودکانهی زندگی، هیجان دوران جوانی و سهیم دانستن دوربین عکاسی با خود در آن لحظه را دارند.
عکسهای دوم این پروژه ( عکسهای مربوط به زمان حال )، نمونههایی از عکسهای کارگردانی شده تلقی میشوند و فاصلهی زمانی که بین عکس اول و دوم وجود دارد بین ۱۰ تا ۳۵ سال است.